Terug naar Nederland, de laatste rondzendbrief

Lieve allemaal.
Over een paar weken is het dan zover. Ik ga stoppen met het leven aan de andere kant van de wereld en kom terug naar Nederland. Tijdens en direkt na de zomervakantie had ik er ineens genoeg van. Vliegtuig in, vliegtuig uit is geen plezier meer, maar een moeten. En dan is het goed om ermee te stoppen.
Daarbij komt natuurlijk ook dat het werken in Azië me leeg zuigt. Daar waar ik in Afrika energie krijg van het werken, kost het me hier vaak energie. Misschien ben ik wel te oud om me aan een voor mij nieuwe omgeving aan te passen.
Dus op 17 december neem ik het vliegtuig naar Genève. Ik heb daar mijn debriefing en op 20 december vlieg ik naar Amsterdam. Op tijd thuis voor Kerstmis.
De afgelopen tijd zijn er natuurlijk wel dingen gebeurd. Maddy en ik hebben veel gereist en er zijn ook goede activiteiten van de grond gekomen. Missies naar de Maladiven en Papua Nieuw Guinea verliepen erg goed. Conferenties in Mongolië, Buenos Aires en Manilla verliepen prima en waren erg nuttig. Maar dit geeft meteen ook aan hoe vermoeiend het allemaal is.
Aktiviteiten hier in Myanmar vallen tegen als ik kijk hoeveel tijd er voor beschikbaar is. Mijn opvolger krijgt (op mijn advies) maar de helft van de tijd beschikbaar. Weinig activiteiten met het gevangeniswezen hier en als ze er al zijn weinig activiteiten met een gezamenlijk doel. Losse activiteiten dus, die nauwelijks zinvol zijn als ze niet opgevolgd kunnen worden.
Wel was het ongelooflijk interessant, maar ook leuk, om dit jaar weer op zo veel verschillende plekken geweest te zijn, vaak in gezelschap van Maddy.
Nieuw Guinea is zo’n gebied waar je op school vroeger veel van hoorde. Ik was er steeds erg nieuwsgiering naar. Port Moresby als bestemming op je ticket en dan verder naar Mount Hagen in de hooglanden, is wel heel speciaal. Een gebied waar vele volkeren en dus talen bij elkaar wonen en waar conflicten vaak nog op een traditionele manier worden opgelost. Veel geweld tussen de verschillende dorpen en ook veel huiselijk geweld, vooral ook door drankmisbruik. De gevangenissen waren heel speciaal. Weinig beveiliging, dus een gevangene wil het nog wel eens op een lopen zetten. Je loopt dan wel het risico dat er op je geschoten wordt met alle gevolgen van dien. Maar ook schitterende landschappen, rivieren, bergen en bossen. Prachtige vogels.
Mongolië. Het land van de grote steppen, heuvels en de yaks. Een conferentie, maar ondertussen ook meegenomen naar allerlei voorstellingen in theaters of buiten. Het nationaal orkest met prachtigen traditionele instrumenten en melodieën. Mooie kashmir truien. Traditionele sporten: worstelen, pijl en boog schieten, paardenraces en kameel rijden. Als diner schapen die in zijn geheel worden opgediend met een kop die je aankijkt. Vaak nog een ouderwets Rusisch-communistische sfeer, maar ook ongelooflijk gastvrij en hartelijk.
Terug in Argentinië. Buenos Aires. Een van mijn favoriete steden. Mooie gebouwen, een mooie sfeer. Grote biefstukken, maar ook lekkere wijn. Natuurlijk de tango. Helaas geen tijd om les te nemen. Dat blijft op het verlanglijstje staan.
Manilla. Makati district. Claustrofobie van de hoge gebouwen. Eindeloze winkel centra’s en restaurants. Je hoeft niet buiten te komen. Naar zee, waar we voor de eerste keer tijdens het zwemmen ondervonden wat een enorme hoeveelheid plastic doet met het water en met je zwemplezier.
Dan toch nog Yangon. Een rustige stad. Traditionele Birmezen. Nog steeds het gevoel van Kuifje en de Gouden Lotus (geen China hier, maar toch..). Overzichtelijk maar ook moeilijk grijpbaar vanwege de taal.
En dan terug naar huis. Terug naar de winter en de kou, maar ook terug naar Maddy, de kinderen, familie, vrienden en natuurlijk Hero. Ik kijk er naar uit. Nu ik dit schrijf nog twee weken te gaan.
Zonder werk. Hoe gaat dat bevallen? Ik weet het niet. Ik blijf wel beschikbaar voor korte missies die van huis uit gedaan kunnen worden. Missies van het Rode Kruis, maar ook van andere organisaties die zich met gevangenisverbeteringen bezig houden. Ik weet niet of die missies gaan komen of niet, maar mijn eerste doel nu is: thuiskomen en landen.

Nog een klein stukje van mij…
Ik was in de Kattenbosch neergestreken en met pensioen.. Hoewel ik natuurlijk niet meer mijn regelmatige «vijwillige «werk had zoals in Ethiopie en Zimbabwe, had ik toch niet het gevoel dat ik nu met pensioen was. Mijn leven was erg onregelmatig en met een been was ik hier en met het andere overal en nergens. Ik was en ben nog steeds niet helemaal geland hier in Rosmalen.
Het is heel leuk om weer dichter bij de kinderen en Hero te zijn. Ze komen af en toe eens eten of een bakkie doen en maandag is mijn oma dag . Afgelopen zondag hebben we weer sinterklaas gevierd, dat was echt wel een tijdje geleden…
Ik pak her en der weer wat op hier in de buurt, zoals de filmclub, een boekenclub en ben aangeschoven bij een italiaans klasje…..
Ik heb veel gereisd met Paul en naar Paul toe . Ik heb een klein beetje mogen proeven aan Myanmar en Yangon. Ik heb best wel wat rondgewandeld in Yangon en vond het een prettige stad. Overzichtelijk, niet veel hoogbouw, mooi oud stadscentrum, koloniaal aandoende straten, die ook erg in verval zijn geraakt. Sommige worden gerenoveerd maar anderen worden platgegooid en dan komt er iets lelijks voor in de plaats. Afwisselende bouwstijlen dus. Er is veel bedrijvigheid in de straten. Veel stalletjes met eten, streetfood…niet geprobeerd! boekenstalletjes met veel boeken van George Orwell!! plekken om thee te drinken, markten en ook een keur aan restaurantjes wel geprobeerd en lekker gegeten. De birmese keuken houdt het midden tussen de Indische en de Thaise, is simpel en kan aardig heet zijn.
Met Paul ook nog een kort tripje gemaakt naar het noord-oosten. Bagan prachtige plek, en Kalaw waar we een 2 daagse trekking naar Inle lake hebben gemaakt . Niet slim in April erg warm maar in die periode ook zeker niet druk.. mooie tocht door de rijst en gembervelden heuvelachtig met kleine dorpjes. In een van die dorpjes hebben we op zolder overnacht. Inle lake is ook fantastisch. Ik heb genoten van de boottochtjes over het meer tussen de vissers en de vissersdorpjes en de floating gardens en natuurlijk ook weer de tempels. Tempels overal. Mooi land.
Ik heb ook nog een klus mogen doen. Heb de kinder module voor de master course in Ethiopie weer mogen draaien. Erg leuk om weer 4 weken in Gondar te zijn en les te mogen geven.
Verder doe ik heel af en toe een klein klusje voor t Liliane Fonds.
Ik ben ook een beetje bezig met het opruimen van de zolder, waar we het een en ander hebben opgeslagen!!! Puinhoopje!
Het huis is verder ook aan een update toe. We gaan beter isoleren dus het glas en de puien en de lichtstraat gaan vervangen worden… het halve huis dus. Dat gaat in maart gebeuren.

Maar nu eerst de feestdagen, kerst met de kinderen en
wij wensen jullie ook heel gezellige kerstdagen toe..
Dan mijn verjaardag op de 30ste.
Wij nodigen jullie uit om 20.00 uur, voor taart, een borrel en een praatje.
En daarna gaan we rustig overstappen naar het volgende jaar
2020 en we hopen dat het voor jullie allen een goed jaar wordt!

Veel liefs,
Maddy en Paul