3 maart 2019. De eerst weken in Myanmar

Beste vrienden,


Het is vandaag carnavalszondag. Ik ga het missen. Dat had ik niet gedacht, maar toen ik op YouTube aan het luisteren was naar wat Oeteldonkse Muziek kreeg ik tranen in mijn ogen. Misschien toch wat heimwee?
Misschien wel goed dat het mijn / onze laatste missie is naar het buitenland. Ik wil me misschien wel weer wat meer “thuis” voelen. Ik voelde me in Afrika echt thuis, maar hier is het nog we heel anders. Ik moet het zeker nog wat meer tijd geven, maar toch.
Hier zit ik dus in mijn/ons appartement in Yangon. Maddy is nu in Nederland, gaat straks naar de intocht van de Prins. De tweede week van april komt ze weer hier naartoe, vandaar dat deze brief nu alleen van mij komt.
Maar goed. Een mooi appartement. Teak meubels kunst aan de muur, smaakvol ingericht. Airconditioning in elke kamer. Het is buiten 35 graden. Een ruime woonkamer, prima keuken en twee slaapkamers met bijbehorende badkamer. Prima dus. Het appartement is onderdeel van een appartementencomplex aan de Shwe Hin(n) Ta(r) Road. De haakjes staan er omdat de taal (het Myanmar of Burmees) niet te vertalen is in een West Europese taal en het schrijven dus phoenetisch gaat. Deze straat ligt op 6,5 mile (dat is zes en een halve mijl van het meetpunt en het meetpunt is de grote Shwedagon Pagode. (Shwe betekent overigens goud en dit woord kom je op veel plekken tegen). Het werk is bij 8 mile.
De stad is prettig en leefbaar. Modern en traditioneel tegelijk. Ons huis staat dicht bij een meer (Inya Lake). Prettig om te wandelen veel groen en water en een verfrissend briesje. Ik verplaats me hier per taxi. Naar Down Town (half uur) kost het 5000 Kyats (drie dollar). Wel te doen dus. Down Town is de plek van de koloniale gebouwen, de rivier en de winkeltjes. De rivieroever is niet echt zichtbaar vanwege de containers, maar een stad aan het water is altijd levendig. Leuk om gewoon rond te wandelen, koffie drinken en mensen en dingen te bekijken. Vorige week zaterdag was ik aan het wandelen in de stad, wilde de andere kant op en draaide me om en toen stond er een oudere man het lange haren voor me die me met blauwe ogen doordringend aankeek. Dat was niet de grootste verrassing. Hij had ook een slang om zijn nek hangen. Ik was wat verrast. Zei volgens mij in het Engels “Yes…, a very good afternoon” en ben er maar langs gelopen. Beetje anders is het dus wel.
Down Town bestaat uit verschillende delen: Het Burmese deel, het Indische deel en China Town. Veel afwisseling dus, maar weinig leesbare bordjes bij winkels. Wandelen is dus nog wel een avontuur.
Het werk dan. Ik ben nu wel klaar met inlezen en ik wil graag aan de gang. Er is één belangrijk probleem. Mijn visum is niet rond. Ik ben hier nu op een toeristenvisum dat komende woensdag afloopt. Ik ga dus dinsdag naar Bangkok om daar mijn missie naar de Maladieven voor te bereiden. Daar ga ik maandag over een week heen (twee weken). Dan nog een week in Bangkok en dan op een nieuw toeristenvisum naar Myanmar. Vier weken en dan naar Nederland, Geneve en Idro (drie weken bij elkaar. Daarna hoop ik dat het wel rond is. Ik ben niet de enige. Dat verzacht mijn gevoel, maar ik begrijp niet goed waarom ik hier wel ben en niet écht aan de gang kan, want ik kan geen officiële bezoeken afleggen of vergaderingen bijwonen. Daarnaast kan ik nog geen gevangenissen bezoeken. En ondertussen loopt de tijd door. Nu dacht ik dat ik aan het Afrikaanse tempo gewend was, maar het kan echt nog wel flink langzamer. Dat is wel wennen. Als de toestand tegen juni niet verbetert is, dan ga ik maar eens kijken of er gen andere plek is om te werken. Ik hoop dat niet hoor. Het is een interessant land dat ik beter hoop te leren kennen en dat koste tijd.
Dat leren kennen gaan we een beetje in april doen. Dan ik Maddy weer een drietal weken hier. Een week hiervan is het Burmees Nieuwjaar met het Waterfestival. We gaan dan een zestal dagen op stap naar de tempels van Dagan en het Inle lake. Daar kijk ik erg naar uit.
Ik ben in de week vanaf 30 april weer in Nederland. Ik heb tegen die tijd vast wel weer dingen toe te voegen aan dit verhaal.
Tot schrijven, tot horens,

Paul