een tweede regenseizoen in Addis Ababa

De vakantietijd in Nederland is voorbij.
Tijd voor en volgend bericht op onze blog. Ik hoop dat jullie hem weer met plezier lezen en er ook weer op reageren.
Onze vakantie is al weer even voorbij. Eind juni waren we weer terug in Ethiopië, na een heerlijk verblijf in Rosmalen en in Italië. Fijn om de kinderen te zien en veel familie en vrienden te ontmoeten. Helaas zijn er altijd een paar mensen die we graag hadden willen zien, maar wat niet gelukt is. Een heel gezellige Malawi Reünie in het Limburgse land bij Jan en Anna-Maria Rijcken en ons jaarlijkse familiediner. Ook een heel leuk Kattenbosch 40 jarig lustrum. Daartussendoor fijn 10 dagen in Idro. Het huis daar voelt dan alsof je nooit bent weggeweest.
Toch voelt het daarna weer goed om thuis te komen. Thuis in Ethiopië. Het begin van juli was nog erg mooi. Veel blauwe luchten en een lekkere temperatuur (het is hier nooit te warm). Af en toe wel wat onweersbuien en wat regen en in de avond af en toe de houthaard aan. Dat laatste beviel niet zo goed, omdat de eerste keer dat we de haard aanmaakten de rook enthousiast naar binnen sloeg. Dat is niet zo goed voor onze longen, misschien wat beter voor de traanklieren, maar we hebben toch maar besloten dat vuurtje versneld uit te laten gaan. Na wat technisch onderzoek bleek dat r gewoon een deksel op de schoorsteen zat. De rook kon daar natuurlijk niet doorheen. De schoorsteen is nu open, met en mooi dakje erop. De rook kan er nu prima doorheen. Wat we wel geleerd hebben is dat Maddy de echte pyromaan van ons is. Zij vindt het leuk het vuur aan te maken en te onderhouden. Ik ben meer een fan van het elektrische kacheltje, wat we ook hebben.
Wat mijn werk betreft (Maddy zal dadelijk zelf wat schrijven) is het druk, maar op een goede manier. Veel projecten, veel gevangenisbezoeken en een aantal geplande reizen.
Ik houd me nu bezig met het ondersteunen van een aantal gevangenis systemen in Ethiopië. Die ondersteuning kan bestaan uit het coachen van de leiding van die gevangenis systemen, maar ook uit het samen opzetten van projecten. In een regio hier gaat dat over het uitwerken en implementeren van betere gezondheidszorg en in een andere over het ontwerpen van een systeem voor minderjarige gedetineerden. Verder geef ik advies over de bouw van nieuwe accommodaties voor gedetineerden en wat daar bij komt kijken. Uiteraard coach ik ook de gedelegeerden van het ICRC die hier met mij werken, als het gaat over gevangenissen, hoe die werken en hoe je daar kunt rond kijken. Ook wordt vaak advies op prijs gesteld op het gebied van verbetering van de wet- en regelgeving.
Enkele weken na de terugkomst hier stond de eerste reis op het programma. De African Correctional Services Association hield haar tweejaarlijkse conferentie in Maputo in Mozambique. Ik kon twee leden van het management van het Federale Gevangeniswezen meenemen. Ethiopië is vrij lang vrij sterk naar binnen gericht geweest. Nu verandert dat en wil men graag leren van de omringende landen. Dat betekent niet dat daar ook budget voor is. Vandaar de uitnodiging van het Rode Kruis. Een buitengewoon goede conferentie, met veel politieke aandacht. De Ethiopische collega’s werden met veel egards ontvangen, ook al omdat Ethiopië in deze onrustige regio en groot en relatief stabiel land is. Bovendien is Ethiopië de zetel van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid.
Het is daarnaast ook erg leuk om met deze mensen de zee te bekijken, die ze nog nooit gezien hebben en vragen te krijgen als hoe kunnen vissen in zout water leven en OK, als ze dat dan kunnen, hoef je er natuurlijk geen zout op te doen als je hem bakt.
Over een viertal weken ga ik wat verder op reis. Een cursus verzorgen in Peru en daarna naar Geneve voor hetzelfde. In Geneve hebben we dan ook voor het eerst een bijeenkomst met mijn collega Prison System Advisors. We zijn dan met zijn vijven in de wereld: een in Geneve coördinerend, een in Bangkok, een in Tegucigalpa, eentje in Ivoorkust en ik dan. Ik kijk uit om van hen te horen wat voor ideeën zij hebben en op welke manier we dat af kunnen stemmen.
Na terugkomst in Addis maken Maddy en ik ons op voor de International Corrections and Prison Association vergadering in Windhoek, Namibië. Ik voor een week vergaderen en Maddy voor het partner programma en een extra week foto safari met en vriendin uit Australië. We kijken er naar uit.
Het volgend jaar zal in het teken staan van het uitbreiden van het werk in de regio. Een aantal van de omringende Rode Kruis delegaties hebben om ondersteuning gevraagd. Het zal een uitdaging zijn om daar, in de beperkte tijd, vorm aan te geven.
Gelukkig is er ook nog vrije tijd in Addis. We lezen veel, gaan met vrienden hier om en hebben nu ook BVN op onze TV (Het “Beste” van Vlaanderen en Nederland). We weten misschien straks ook wie de slimste mens is. Wat we vooral meer moeten gaan doen is genieten van de Ethiopische muziek en vooral de Jazz. Dat wordt dus ons volgende project.
Op het moment ben ik ( Maddy) bezig met het voorbereiden van het project “Train the trainers in peadiatric physiotherapy sills. Het is de bedoeling dat we de masters in physio, dat zijn diegene die een module peadiatrics hebben gehad, het zijn er nu in totaal 10, in een week gaan upgraden zodat zij een training kunnen gaan geven over normal en abnormal development aan Health Extension Workers, zodat zij kinderen met een afwijkende ontwikkeling eerder kunnen doorsturen naar de juiste plekken. Daarnaast komen er Community Based Rehebilitation workers, die zij gaan trainen in simple intervention hoe ze de ontwikkeling kunnen stimuleren in dagelijkse handelingen en met simpele adviezen. Deze laatste blijven 2 dagen langer en komen in januari nog een keer terug waar we ons meer gaan richten op de begeleiding van CP kinderen .
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. Ik ben net een week in Gondar geweest om de boel met de masters wat meer vorm te geven en samen met hun een trainings schedule te maken en een doelijst rondom allerlei organisatorische zaken. De opkomst viel soms wat tegen, deels omdat het natuurlijk vakantietijd is, maar ook omdat er een aantal bezigheden buiten het ziekenhuis hebben, zgn. prive praktijken.
Dat mag natuurlijk tijdens die 2 weken absoluut niet gebeuren, daar heb ik wel even op gehamerd, ze zullen er moeten zijn. Gelukkig hebben we dan wel een sanctie, nl. bij afwezigheid krijgen ze geen certificaat en geen per diem ( dagvergoeding) . Dat gaat denk ik wel werken.
Verder was de week wel zinvol, veel gedaan en trainingen doorgenomen, ook hetzij met moeite, met een aantal kinderen gewerkt.
Ik hoop dan ook dat onze training een betere samenwerking gaat brengen tussen de CBRdep. en de fysio dep. Zodat ze naar elkaar gaan verwijzen… nu werkt dat absoluut paralel.
Ook hoop ik dat er 2 of 3 masters de klik krijgen naar de kinderrevalidatie en zich daarop kunnen gaan richten. Ik denk dat ik er sowieso al 1 heb, mijn doel is om er nog 2 meer te kunnen enthousiasmeren . Ik ga nl. volgend jaar weer de kindermodule geven en dan wil ik 2-3 fysio’s die dat met mij gaan doen!!! Zodat ze het kunnen overnemen.
Naast deze voorbereidingen natuurlijk mijn coachings werk op 2 plekken. Dat is erg aangenaam en vind ik erg zinvol. Ik heb bij de cheshire serv. het laatste ½ jaar met 2 noem ze maar assistentes gewerkt ( zij die op de werkvloer het werk doen) en zij pakken het erg goed op. Er wordt door hun veel meer functioneel geoefend , gescreened en geevalueerd. Ze werken voort op de matten ( er zijn er zo’n 3 bijgekomen!!) op de vloer en niet meer op de banken .
Er schijnen nu 3 fysio’s aangetrokken te zijn vanuit Gondar, net afgestudeerd, dus ik zal er wel eentje krijgen voor bij de kinderen, die ik dan weer hoop te gaan begeleiden, zodat zij mijn werk kan gaan doen. Het samen opzetten van behandeldoelen en evalueren.
Ik moet ook nog wat bedenken voor het maken van simpele loopmiddelen voor kinderen. Rekjes , rekjes met 2 wieltjes, loopkarretje etc, maar ook nachtsplinten enzo. . Er is een goede werkplaats dus dat moet te doen zijn. Beugeltjes , protheses, krukken en zelfs rolstoelen is nl. geen probleem.
Ik verveel me dus absoluut niet en vind het werk ook echt leuk. Mijn tempo ligt laag, volledig aangepast, en ik voel me daar wel bij. Absoluut geen stress!!!!
Ik vertrek over een week of 4 naar Gondar met mijn weer nieuwe trainings materiaal ( veel lokaal gemaakt), voor 2 weken, samen met 2 nederlandse collegae kinderfysio’s.
Als ik daarvan terugkom ben ik ff alleen hier, Paul doet dan zijn tochtje!! Maar daarna gaan we samen naar Namibie….ook leuk.
De regen is er dan niet meer. Gewoon alle dagen droog en een strakblauwe lucht, kijk dat is een mooi vooruitzicht.
Van die regen heb ik wel een beetje genoeg en heb besloten dat ik een deel van het volgende regenseizoen in NL ben, moet kunnen.