December 2015

Dag beste familie, vrienden en vriendinnen.

Het is lang geleden dat we jullie geschreven hebben.
Ik weet niet zeker hoe dat komt, maar nu ik er over nadenk, zou het kunnen komen doordat het leven voor ons hier steeds normaler is geworden en er dus minder speciale gebeurtenissen zijn. Toch zijn er nog steeds bijzondere dingen. Alleen al het feit dat we hier kunnen wonen is natuurlijk bijzonder.
Vandaar dat we er toch een poging op wagen om jullie tegen het einde van 2015 bij te praten over onze belevenissen en over de manier waarop wij in deze tijd naar Europa kijken.
Misschien is het goed om daarmee te beginnen. Het is en rare gewaarwording. Wij leven in een omgeving waarin in alle buurlanden dagelijks mensen het slachtoffer worden van oorlog en terreur. Daar lijk je dan bijna aan gewend. En toch komt een aanslag in Parijs hard binnen. Vooral natuurlijk ook omdat West Europa een veiliger plek leek te zijn. Vooral natuurlijk ook, omdat onze kinderen daar wonen en onze familie en vrienden.
We weten dat de wereld waarin wij leven (West Europa) er na 9/11, maar meer nog na de Amerikaanse inval in Irak (en de Nederlandse steun daaraan) onveiliger is geworden. Ik zie de aanslagen in Parijs en de eerdere aanslagen in Londen en Madrid dan ook meer als gevolg van wat er de afgelopen jaren in het Midden Oosten is gebeurt. Aanslagen zijn daar aan de orde van de dag, samen met bombardementen en moordpartijen, meestal ook met onschuldige burgers als slachtoffer. Meestal komen deze aanslagen op de levens van mensen daar niet verder dan pagina 5 van de krant.
Het is niet zo zeer een aanval op onze manier van leven, maar meer aan aanval op de manier waarop wij als westerse wereld ons gedragen in het Midden Oosten. Goed misschien om daar nog eens over na te denken. Alhoewel weglopen voor onze verantwoordelijkheid daar (een onstabiel Irak en een onstabiel Syrië en een daaruit ontstaan IS) lijkt ook geen optie.
Misschien krijgen we een nieuwe kans door de vluchtelingen die n in ons land aankomen wel een plaats in onze samenleving te bieden, en echt een kans te geven (en ze te steunen) om zich te integreren. Dan creëren we daar misschien geen tweede of derde generatie van kansloze en gefrustreerde mensen in ons land.
Hier in Ethiopië was alles het afgelopen jaar relatief rustig. Relatief rustig betekent dat, Ethiopië in Somalië meevecht om Al Shabab te verslaan, dat het in Zuid Soedan werkt aan vrede samen met de buurlanden, door de leiders daar onder enorme druk te zetten, dat er af en toe schermutselingen zijn aan de grens met Kenia en dat er officieel nog steeds een oorlog gaande is met Eritrea.
Er zijn verkiezingen geweest en de regeringspartijen hebben samen 100% van de zetels gewonnen. Daar is eigenlijk nauwelijks een protest op gekomen. De meeste mensen zijn eigenlijk blij met de lokale stabiliteit hier, met een jaarlijkse economische groei van meer dan 10%.
Het is een droog jaar geweest, maar het ziet er naar uit dat de regering en de donoren er op tijd bij zijn. In verschillende delen van het land wordt nu al voedselhulp verdeeld. Dit land is nog steeds vooral ruraal, waar mensen leven van wat ze zelf verbouwen. In sommige gebieden is dat mislukt. Men verwacht ongeveer 5 miljoen mensen die ondersteund moeten worden (dat is 5% van de bevolking van ongeveer 100 miljoen). Dit lijkt allemaal het gevolg van “El Nino”. Ook volgend jaar lijkt dit verschijnsel zich voor te doen (overigens ook in andere delen van Afrika: droogte of overstromingen).
Wij hebben een druk jaar gehad. Laat ik maar wat over mezelf schrijven.
We zijn nu twee en een half jaar in Ethiopië. Voor mij het jaar waarin ik me moest gaan voorbereiden op een meer regionale rol. Dat was de afspraak en die staat. Eigenlijk is dat best ook wel fijn. Het geeft me de mogelijkheid om met een grotere verscheidenheid aan problemen bezig te zijn. Niet dat Ethiopië geen problemen heeft met de gevangenissen, maar soms gaan dingen erg langzaam en is het moeilijk mijn geduld te bewaren. Vandaar dat een andere werkomgeving welkom is.
Die werkelijkheid is voor het komende jaar wel wat groter geworden dan ik gewild had. We blijven in Ethiopië wonen en mijn kantoor blijft hier. Ik ga wel meer op reis zijn. De verdeling wordt 20% Ethiopië, 25% Zuid Soedan, 20% de Nairobi delegatie (Kenia, Tanzania en Zanzibar) en 35% de Harare delegatie (Zimbabwe en Malawi).
De komende weken ga ik daar maar eens op bezoek om te kijken hoe we dit praktisch kunnen maken. Het is in ieder geval fijn dat Ethiopian Airlines zo’n uitgebreid Afrikaans netwerk heeft.
Eind oktober – begin november zijn Maddy en ik naar de jaarlijkse conferentie geweest van de Internationale Corrections and Prisons Assocation (ICPA). Deze keer werd de conferentie gehouden in Melbourne. Na een week conferentie zijn we ook nog een week in Sydney geweest. Voor ons een eerste bezoek aan Australië. Ik wist dat Australië ver weg was, maar dat het écht zo ver was had ik me niet gerealiseerd. 5 uur naar Johannesburg, 10 uur naar Perth en dan nog 5 uur door naar Melbourne. Het zal wel weer even duren voordat we er weer komen. Wel een interessant land. Veel culturen door elkaar, maar dan ook weer dat Engelse. Veel beach-life, mooie kusten, veel dieren. Maddy is weer met een mooi fotoboek bezig.
We hebben het afgelopen jaar ook veel bezoek gehad. Nu zijn Ans en Hendrik in het land. Op dit moment in Lalibela. Volgende week komen ze weer naar Addis en trakteren we Ans op een uitstapje naar Ankober in de hooglanden. Nu maar hopen dat ze het daar even mooi vinden als wij, toen we daar een paar weken geleden waren. Maar eerst maandag nog naar Juba.
We komen half december drie en een halve week naar Nederland om Kerst en Oud en Nieuw daar door te brengen. Maddy viert daar dan ook haar verjaardag. Dat lijkt me een mooie gelegenheid om jullie tegen te komen. We weten nog niet waar we het vieren, maar in ieder geval in Nederland dus. Ik ben daar bereikbaar op 06-31311463.
Voor het geval dat we niet iedereen voor het eind van het jaar weer ontmoeten (wat zomaar kan gebeuren), willen we jullie allemaal fijne kerstdagen wensen en een uitstekend 2016. Het zal een jaar worden van vele uitdagingen, maar zeker ook van vele kansen. Laten we die grijpen.

Het is intussen 6 december, voor jullie is de Sint weer geruisloos vertrokken met al zijn Pieten .
Wij hebben gisteravond een inimini sinterklaasavond gehad, met wel wat lekkernijen uit NL zoals een gevulde speculaas , chocolade letters, pepernoten en chocolade munten, gedichten en een presentje ( Sint Ans en Piet Hendrik) .
Daarna er een spelletjes avond van gemaakt wat bleef bij een klaverjas boom, deze keer gewonnen door de heren . Daarmee wordt hun achterstand ietsje minder!!!
Ik moet even een dik half jaar terug, geloof dat de laatste rondzendbrief in april mei of juni was.
Ik ben toen naar Nederland gegaan om de regentijd, die ik vorig jaar zo erg nat, koud en vervelend vond, te ontlopen. Ik was daar wel een week of 7 met daarin 3 weken Italië.
Paul kwam 2weken over naar Italië vanuit Addis. We moesten het huis updaten naar de normen van huurders anno 2015. Dat betekende een nieuwe badkamer en een nieuwe keuken. Die zitten er inmiddels in en dus moeten we dit jaar gaan kijken hoe het eindresultaat eruit ziet … de badkamer weten we maar de keuken is er in de herfst ingezet.
Ik had een heerlijke warme zwoele zomer zowel in Italië waren er warmte records ( Idro 43 graden!) als wel in NL. Dat brengt me naar het actuele agenda punt van het veranderen van het klimaat en de gevolgen voor de hoorn van Afrika.
Toen ik terug was in Addis bleek, dat de regentijd niet de regentijd was van 2014, maar een stuk droger. En het reeds uitblijven van de korte regens in februari, maakt dat er sprake is van een problematische droogte, veroorzaakt door El Nino.
Je ziet het aan de kleur van het land, dat nu eigenlijk mooi groen moet zijn, en in een paar delen ook wel is, maar het overgrote deel is geel en bruin. Ethiopië is een land met het hoogste percentage lifestock ( vee) in Afrika, dat geeft ook de charme aan het land, want overal van het centrum in Addis tot aan de hooglanden en in de rift valley zie je grote maar ook kleine kuddes schapen, koeien geiten of kamelen met hun herders rondlopen . Dat is ook hun kapitaal. Het gaat dan ook om de kwantiteit . Door de grote droogte is echter de kwaliteit van de beesten in gevaar, uitgemergeld zijn ze op zoek naar gras en water. De eigenaren proberen ze nu nog massaal te verkopen, waardoor de prijs laag is. Een enorm kapitaal verlies tot gevolg. Als nu de komende februari maart geen regen valt , dreigt voor Ethiopië de grootste droogte sinds 15 jaar volgens de VN, en mislukt de oogst van teff en mais etc. voor het 2de jaar met alle gevolgen van dien. … de tv beelden van toen staan nog steeds op mijn netvlies.

Terug in Addis moest ik mij gaan voorbereiden op de 4 weken training die ik moest gaan geven aan de master studenten fysiotherapie in Gondar. Ik moest samen met een nl collega de module kinderfysiotherpie gaan geven. Ik de inhoudelijke praktische kant en mijn collega voor de afronding met de guidelines.
8 enthousiaste en aardige studenten had ik, die les kregen in een rommelig kamertje met wiebelende stoelen en op de behandeltafel de beamer, die werd aangesloten op een onbetrouwbaar stroomnetwerk. Dan hadden we nog wat flipover bladen, waarvan we de achterkanten konden gebruiken. Op de voorkanten stonden onze aantekeningen nog van het in februari gehouden project. En er was nog een white board, waarvan de 2 markers opraakten.
Daarnaast was de inkt in de printer op. En het lijkt simpel die dingen gewoon aan te vullen, maar zo simpel is dat niet. Enfin na 2 weken nieuwe inkt en mijn collega bracht weer nieuwe markers mee.
We hadden wel een leuke oefenruimte gecreëerd en er waren ook genoeg kinderen om mee te oefenen. Resultaat ze slaagden allemaal voor het praktische examen.. het resultaat van de guidelines heb ik nog niet binnen.
Een grote klus is het, om ze het klinisch redeneren onder de knie te laten krijgen. Maar nu na 3 modules, allen gegeven door NL docenten, met asl speerpunt klinisch redeneren, lijkt het aardig gelukt te zijn. Ze zijn in hun basis en middelbaar onderwijs niet opgeleid om kritisch te leren te denken, geen probleemgestuurd onderwijs, meer het betere kopieerwerk. Daar zit de laatste 5 jaar gelukkig wel verandering in zeker op het middelbaar en hoger onderwijs.
Na deze leuke weken in Gondar, moest ik de koffers weer pakken om mee te gaan naar Australië. Het ICPA congres is altijd leuk, zeker als je daar al een paar jaar in meedraait en steeds meer mensen leert kennen.
Ook hebben ze altijd een gezellig en interessant partner programma waar ik aan meedoe. Die me de high lights laat zien van in dit geval Melbourne en omstreken, The Great Ocean Road bijvoorbeeld naar de 12 Apostelen waar er nog maar zo’n 7 van over zijn.
Komende vanuit Ethiopië is het allemaal keurig georganiseerd en ziet het er allemaal pikobello uit. Mooie aangeveegde paden met bij gevaarlijke plekken keurig een reling. Je ziet dan wel weer mensen die erover heen stappen om een selfie ( dat woord, voor mij redelijk nieuw, maar mag er van mij meteen weer uit! ) te maken op het randje, vaak is het uitzicht zonder dat hoofd ook mooier!
Australië is een westers land wat Engels/Amerikaans aandoet. Je ziet de leuke Engelse schoorstenen terug en overal kun je fish and chips eten en je kan met een typische Engelse ferry een oversteekjes maken, naar de zoo bijv. Daarnaast loop je in de George Street of Queen Elisabeth Street met het Victorian shopping center.
Het weer is er duidelijk veel beter dan in Engeland en je hebt prachtige stranden met allerlei vertier. De blanke mensen moeten zich wel beschermen tegen de felle zon, met hoeden en met factor 50 zonnebrand, die op verschillende plekken gratis wordt aangeboden om op te smeren. Ook water om te drinken kun je overal vinden .
Het Opera House is echt heel indrukwekkend. Het landmark van Sydney natuurlijk, het is dan ook heel vaak vanuit alle hoeken te spotten. We zijn er ook binnen geweest, enorm ruim gebouw vooral bestaand uit steen en hout.
The Aboriginals kom je in het gewone straatbeeld van Sydney en Melbourne nauwelijks voor. Wel wordt er door de overheid respect getoond t.a.v. de eerste bewoners, door op heel veel plekken bordjes te laten zien met respect voor de originele bewoners. Ook bij de opening van het congres en bij mijn gevangenis bezoek elke keer wordt het als eerste gezegd. Politiek correct dus, maar ook daar is de integratie van die eerste bewoners met hun kolonisators niet echt gelukt.
Dit zijn natuurlijk enkel wat indrukken van een bezoek van 2 weken.
Ik kan me voorstellen dat het in beide steden erg prettig wonen is. Zelf vond ik Sydney wat gemoedelijker en kon ik me heel goed voor stellen dat Simone er een heeeel fijn ½ jaar heeft gehad, daar down under. Onze 2 weken waren ook heel prettig.

Terug in Addis weer mijn taken opgepakt , waar ik helaas weer afscheid moest nemen van de fysiotherapeut in Cheshire, de 5e inmiddels en kon kennismaken met weer een nieuwe.
De baas van de Cheshire zei tegen mij, toen ik zei dat het me wel wat frustreerde!!!, Maddy don’t be frustrated your knowledge is spread troughout Ethiopia!!!
Ik bouw dus m.n. op mijn assistentes (4) die steeds beter werk verrichten. Ze zijn voort te vinden op de matrassen op de grond om functionele vaardigheden te oefenen met de kinderen. De oefenruimte ziet er dan ook echt anders uit dan 2 jaar geleden. Volop matrassen i.p.v. eenpersoons behandeltafels! en met grote spiegels tegen de wanden en een boel leuk speelgoed om mee te werken. Een lage grote behandeltafel met kleine en grotere bankjes en jawel 2 babywalkers!!
Nu nog een fysio zo enthousiast weten te maken dat die blijft werken, maar we kunnen niet op tegen de salarissen die ze kunnen verdienen op privé plekken….
Nu gaan we volgende week onze koffer weer pakken met warme truien enzo.
We gaan nl kerst vieren met de kinderen op Terschelling. Daar verheug ik me heel erg op, het is nl erg fijn om ze even dichter bij je te hebben.
Na de kerst gaan we naar Rosmalen / Den Bosch. Jullie zijn welkom, wij zijn alleen niet van plan zelf veel rond te rijden. Wel even bellen 06 49874121.
We blijven tot de 8ste dan brengt de KLM!!! Ons weer terug.
Dan waarschijnlijk een jaar nog in Addis. Dus diegenen die nog langs willen komen in Ethiopië, die dit toch wel bijzondere land willen ontdekken , zijn welkom in 2016.
2017 zou zo maar eens Zimbabwe kunnen worden…

Ik heb een paar foto’s toegevoegd van Paul en Maddy in Sydney met hoedjes!!!
De droogte op weg naar Ankobar
De studenten in Gondar 6 van de 8.
Meskel square wat veranderd is van een chaotisch verkeersplein tot een met stoplichten geordend plein met de nieuwe spoorbaan.
De trein, bij een overweg met openstaande bomen ( het werkt nog niet helemaal)
Maar mooie ontwikkelingen met behulp van China..
En een Ethiopische kerstgroet voor jullie allen.
En voor 2016 wensen we jullie het allerbeste toe.
Paul en Maddy.