Ethiopië na twee jaar

Mei 2015: Ethiopië na twee jaar.

Het is al weer twee jaar geleden dat we naar Ethiopië vertrokken zijn. Op 18 mei 2013 stapten Maddy en ik allebei, met een half uur verschil, uit op Bole Airport in Addis Abeba. Maddy vanuit Amsterdam en ik vanuit Kenya. We konden met dezelfde auto naar ons tijdelijke verblijf.
Nu, twee jaar later, wonen we er nog steeds. Nu in ons eigen huis, waar we ons ook echt thuis voelen. Een huis met een tuintje en veel verschillende vogels in mooie kleuren. Vanochtend heb ik nog een mousebird, en havik en een gier gezien.
Twee jaar waarin veel gebeurd is. Lees daar de vorige brieven maar op na. We komen er wel achter dat er grotere gaten tussen de brieven vallen. Dat is jammer vinden we, maar misschien ook wel verklaarbaar, omdat onze omgeving voor ons nu normaal geworden is. Minder dingen vallen op.
Wat wel op blijft vallen is he ongelooflijk beroerde rijgedrag van de Ethiopiërs en wat erger is, wat je er van over neemt. Verkeersregels zijn er niet, behalve aan de rechterkant van de weg rijden (maar dan natuurlijk wel zo links mogelijk). Je went er aan, maar het blijft irritant.
Mijn werk is aan het veranderen. Ik heb nu twee jaar bijna alleen in Ethiopië gewerkt . Vanaf volgend jaar gaat dat veranderen. Ik ga dan ook werken in Zuid Soedan en in Kenia / Tanzania. Dat brengt weer andere dementi’s. Zuid Soedan met zijn eigen oorlogssituatie, Kenia / Tanzania waar we weer de gevangenissen in mogen en er beleid ontwikkelt gaat worden mbt. De samenwerking.
We blijven gewoon in Addis wonen en werken. Ik zal alleen meer op reis zijn. Ik kijk er naar uit. Voor Ethiopië betekent dit, dat ik me aan het terugtrekken ben van de uitvoerende taken en me nu nog meer richt op advisering en coaching. De uitvoering mis ik dan wel. Daar staat tegenover dat ik meer trainingen ga geven en dat is weer erg leuk.
Recent heb ik een groot seminar georganiseerd in Kenia, aan Lake Naivasha. Een seminar waar 8 landen aan deelnamen. Het was gericht op het versterken van de administratieve systemen in de verschillende gevangenis wezens. Het seminar is erg goed ontvangen en leverde meteen een vraag op om meer van hetzelfde. Het seminar was georganiseerd in de Naivasha Country Club, prima congresfaciliteiten en na het werk apen, antilopen, giraffen en nijlpaarden kijken in de tuin. Ik kwam er toen wel achter dat veel Afrikanen in steden wonen en deze dieren ook nog nooit gezien hebben. Iedereen dus enthousiast.
Daarna bijna meteen doorgereisd naar Nederland en Geneve. Nederland om de kinderen te zien en asperges te eten. Geneve voor de eerste halfjaarlijkse vergadering van de Prison System Advisors van het Rode Kruis. We zijn nu met zijn zessen en we verwachten er nog 6 bij, de komende twee jaar. Mensen vanuit de hele wereld die ook werken op de hele wereld. Heel erg boeiend. We ontmoeten elkaar weer op de ICPA conferentie in oktober. Die zal gehouden worden in Melbourne.
Het lastige van het sociale leven hier is dat dat toch vooral bestaat uit collega’s van het Rode Kruis. Leuke mensen vaak, maar ze vertrekken meestal al weer na een jaar naar de volgende plek. Halverwege dit jaar ben ik de langst werkende buitenlander in de Addis Ababa Delegatie. Dat zegt toch wel wat over de doorstroom.
Steeds meer van het sociale leven komt nu ook vanuit Maddy’s activiteiten. Daar zal zij zo wat meer over schrijven.

Ik neem de computer even over .
Ja eigenlijk zijn die 2 jaar omgevlogen. En als ik terugkijk zijn er heel wat activiteiten langs gekomen waaraan ik heb meegewerkt. Te beginnen bij Dare 2 go, de groep jong volwassenen, waarvan de helft met een beperking, die hier 3 weken hun wereldbeeld kwamen verruimen. Dat programma heeft voor mij zeker heel wat deuren geopend naar het revalidatie werk hier in Addis. Onder andere the Cheshire services Ethiopia, waar ik inmiddels 1 ½ jaar gewerkt heb. Als ik daarop terugkijk merk ik dat veranderingen erg langzaam gaan, maar dat er wel degelijk wat veranderd is. Als ik nu de oefenzaal in loop zie ik veel meer matrassen op de grond waar ze inderdaad functioneel aan het oefenen zijn met de kinderen, en aan de hand van speelgoed, hoe simpel ! Er wordt echt veel minder gehuild, wat een van mijn doelstellingen was, en bijna niet meer passief doorbewogen. Ik ben wel al aan het vierde hoofd van de afdeling bezig. Deze keer een tijdelijk hoofd en een van mijn CBR fieldworkers, die hier op de praktijk vloer werkt. De directeur hier had schoon genoeg van die bachelor dan wel master fysio’s die niets doen en snel weer vertrekken naar baantjes waar ze meer kunnen verdien , vaak particulieren praktijken. ( dat was in NL ook vroeger).
Daarnaast heb ik natuurlijk meegewerkt aan de opzet en de uitvoering van het project “train the trainer”, wat eigenlijk goed verlopen is. Het zou zo maar een vervolg kunnen gaan krijgen in het zuiden van het land, Hawassa.
Ik heb 2 jaar geleden een deel van de mastercourse pediatrics gegeven en dat ga ik in september weer doen. Dan ga ik weer voor 4 weken naar Gondar. Ik vind het een mooie plek om te zijn.
Ik hoop dan wel dat Paul in het weekend over kan komen om naar de Simient te gaan bijv.
Want jullie zullen wel begrijpen dat we toch moeite moeten gaan doen om elkaar te zien!!! Met dat regionale programma van Paul, wat hij in 2016 gaat draaien. Af en toe ga ik mee natuurlijk, naar Zanzibar bijv. We zullen het gaan zien.
De afgelopen tijd heb ik een nieuw baantje aangenomen , nl dat van touroperator..
Dat komt, omdat we veel bezoek uit Nederland kregen. Eerst kwam mijn broer Maarten met Simone, daarna kwam de vrouw van mijn broer erbij, daarna kwamen Frans en Henny en daarna kwam de zus van Paul, Nicole.
Voor hen allen heb ik deels, een georganiseerde reis samengesteld, met Tesfahun, mijn co-touroperator!! naar het noorden, en deels heb ik tours met hen zelf uitgevoerd, vnl. naar het zuiden. Voor mij is het zuiden beter te behappen omdat de afstanden wat kleiner zijn. Dat kan ik met mijn autootje aan. In het zuiden rijdt je door de riftvalley met al zijn meren en hier en daar een “wild”park.
Het noorden daarentegen is ver, maar wel heeeel anders en ook erg mooi. Daar zijn veel historische en culturele plekken te bezoeken, er staan er nogal wat op de wereld erfgoed lijst, heel bijzonder dus.
Ik heb dus de afgelopen tijd heel wat rondgekard in mijn autootje.
Met Maarten en Simone ben ik naar het westen gereisd, Awash nat parc en daarna door naar Harar. Harar is een heel bijzonder ommuurd stadje, waar de grootste islamitische community van Ethiopie woont. Het wordt ook wel aangeduid als de vierde heiligste plaats na Mekka, Medina en Jerusalem. Binnen de muren is het een levendig, vriendelijk en een beetje middeleeuws aandoend stadje. Waar alles te belopen valt en de dagelijkse etenswaren op de grond in de kleine steegjes verhandeld worden . Buiten de muren worden de andere goederen verhandeld, zoals in het westen opgehaalde 2de hands kleding, 2de 3de 4 de etc handse auto onderdelen, mn voor de peugots 404 etc.
Net buiten de muren kun je in de vroege avond bij 2 hyenamannen hyena’s voeren. Het vlees wordt dan zo’n beetje in je nek gelegd en zij happen het eraf..
Via Awash nat. Park weer terug naar Addis.
Awash is wel een favoriet plekje van mij. Rustig aan de rand van een gorge , waar net de rivier middels een paar watervallen een hoogteverschil heeft overbrugd.
Daar langs die rivier kun je een wandelingetje maken waar je de krokodillen van dichtbij kunt bewonderen. Meestal blijven ze gewoon rustig op hun plekje liggen.
In het park zijn verder, Kudu’s, gemsbokken, gazelles en dik dik’s. De bavianen zitten overal ook op het dak en bij de eettafels.
Met Frans en Henny en met Nicole trouwens ook, ben ik naar het Langano meer geweest en hebben we geslapen in de tukkels van de Bishangari lodge. Die lodge ligt aan de andere kant van het meer, waardoor je een uur op een dirt road rijdt, op zich een redelijke weg maar erg erg stoffig. Mooie rustige plek, waar we het vogelleven eens wat nauwkeuriger hebben bekeken. Goeie vogelgidsen hebben ze daar. Daarnaast natuurlijk de bavianen, maar ook Zwart / witte Colobus apen en de wrattenzwijnen.
Met Nicole ben ik verder doorgereden naar Hawassa. Redelijk grote stad aan een mooi meer. Daar voelde ik met net even op vakantie aan het Garda meer. Je hebt er nl. erg lekkere italiaanse restaurantjes.
We hebben een lange droge tijd gehad, met veel te weinig regen, zeker in de Riftvalley. De live stock ( dat zijn de koeien, schapen, geiten, ezels en dromedarissen) hebben het dan ook zwaar gehad. Je zag ze in grote getale de oevers van de meren opzoeken, maar ook brood en brood mager.
Je ziet bij die meren ook veel ( nederlandse) bloemen kwekers. Daar schaam ik me wel een beetje voor. Ze kweken chrysanten, rozen etc. Die kwekers zitten aan de meren en pakken water uit de meren. Ze hebben veel water nodig en gaan in het droogste gebied van Ethiopie zitten??? Waar jaarlijks 2 maanden regen valt.
Elke roos heeft 10 liter water nodig om uit te groeien tot een mooie roos, die jullie voor €2.50 kopen in de winkel. Dit water wordt dus uit de meren gepompt!!! Het waterpeil zakt dus. Ik maak me daar ernstig zorgen over. Ook omdat ik bij lake Ziway al de eerste flamingo’s heb gezien. Zij houden van laag water, dat wordt nl wat alkalischer.
Om nog maar niet te spreken over de pesticiden die gebruikt worden ( die onvruchtbaarheid kan veroorzaken), en de lage lonen die ze uitbetalen. Ja het biedt wel veel werkgelegenheid in de regio.
Deze rozen vliegen in de nacht naar Brussel en liggen dan in de ochtend op de veiling.
Oeps dit gaat te lang worden.
Ik ga kijken of ik nog wat foto’s van het zuiden kan toevoegen.
En dan weer tot een volgende keer.
Voorlopig ga ik eerst eens naar Italie en Nederland, om de regentijd die eraan zit te komen te ontlopen, want dan is het hier koud en nat, geen leuke combi.
Hele lieve groet, van ons.